Te veel Soulslike?
Je hoeft Wuchang niet lang te spelen om erachter te komen dat het een Soulslike is. Het kopieert de belangrijkste onderdelen van de FromSoftware-spellen, maar geeft daar toch wel een eigen draai aan. Uiteraard zul je veel doodgaan en moet je terug naar de plek waar je het loodje legde om je “souls” weer terug te krijgen. In Wuchang wordt dit Red Mercury genoemd. De Red Mercury gebruik je om in level te stijgen en om nieuwe items te kopen. In tegenstelling tot veel anders Soulslike-spellen verlies je niet ál je Red Mercury als je doodgaat, maar de helft. Hierdoor lijkt het misschien alsof je minder hard gestraft wordt, maar dat is niet (helemaal) het geval. Er is namelijk het Madness-systeem waardoor je weer voldoende gepijnigd wordt. Dit werkt als volgt: er is een metertje dat zich vult als je doodgaat. Als hij op een bepaald percentage zit dan worden je aanvallen sterker, maar ontvang je ook meer schade van vijanden. Wanneer de Madness-meter helemaal gevuld is komt er op de plek waar je voor het laatst gestorven bent een zogenaamde Inner Demon. Dit is een schaduw van jezelf die behoorlijk sterk is. Als je deze verslaat krijg je al je Red Mercury weer terug, maar als je verliest sta je met lege handen en verlies je alles. Ik had zelf het idee dat de ruil tussen meer schade doen en ontvangen negatief voor jou als speler uitvalt, waardoor als je moeite hebt met sommige eindbazen deze nog eens extra moeilijk worden. Hierdoor ben ik geen groot fan van dit systeem.
Agressief spelen
Nu ik toch het onderwerp eindbazen heb aangesneden kan ik daar beter gelijk mee verdergaan. Een Soulslike moet natuurlijk wel goede eindbazen bevatten. Ik kan je geruststellen dat Wuchang op dit gebied geen teleurstelling is, al zit er wel veel verschil in hun moeilijkheidsgraad. Sommige eindbazen zijn niet supermoeilijk, waar ik bij anderen wel echt even vast heb gezeten. Het vechten tegen die eindbazen en de andere vijanden in het spel werkt soepel. Enerzijds doordat het spel als een zonnetje speelt op de PlayStation 5 en anderzijds door het gebruikte gevechtssysteem. Dit systeem is voor de verandering eens niet opgehangen aan het perfect pareren van aanvallen, maar is meer gefocust op het perfect ontwijken. Als je dat doet krijg je zogenaamde Skyborn Might-punten, welke je vervolgens kunt gebruiken om magische spreuken uit te voeren of de speciale aanvallen van je wapen. Ieder wapen heeft er hier twee van die uniek zijn voor het wapen. Hierdoor kun je betere combo’s maken of meer schade doen. Naast het ontwijken zijn er andere manieren om Skyborn Might-punten te verkrijgen. Ik speelde bijvoorbeeld veel met het grote zwaard en wanneer ik een vijand in mijn combo voor de derde keer raakte, kreeg ik een punt. Op deze manier word je in Wuchang zowel gestimuleerd als beloond als je agressiever speelt. Dit deed mij bij vlagen denken aan Bloodborne. Op deze wijze voelt deze Soulslike net wat anders aan dan veel andere spellen in het genre.
In veel Soulslike-spellen moet je erom denken in welke vaardigheden je punten stopt als je in level stijgt, want het is vaak lastig om ze opnieuw te kunnen verdelen. In Wuchang is dit niet het geval; je kunt dit namelijk op ieder moment doen. Dit is heel erg fijn als je bijvoorbeeld een nieuw soort wapen wilt proberen, want ieder wapen heeft zijn eigen skill tree. Dus als je wilt switchen van bijvoorbeeld een bijl naar een speer, dan kun je punten die je gebruikt hebt bij de bijl terugnemen en deze weer verdelen in de skill tree van de speer. Naast de skill trees van de wapens is er nog eentje die gefocust is op magie.
Een epidemie in oud China
Wuchang: Fallen Feathers speelt zich af in China gedurende de Ming Dynasty. Er woekert een verschrikkelijke ziekte genaamd The Feathering waar veel mensen aan zijn overleden. Als je de ziekte oploopt beginnen er veren uit het lichaam te groeien en word je agressief naar iedereen. In het spel speel je als Bai Wuchang, een piraat die zelf lijdt aan The Feathering. Echter heeft zij er minder last van. Ze wordt bijvoorbeeld niet gek en er groeien geen veren over haar gehele lichaam. Tijdens het verhaal ontdek je meer over deze ziekte en hoe dit op te lossen is. Dit is vrij goed te volgen en wordt niet zoals in de Dark Souls-spellen voornamelijk verteld via de beschrijven van voorwerpen. Mocht je meer achtergrond willen, dan zijn er wel uitgebreide omschrijvingen beschikbaar. Deze zijn echter niet nodig om het hoofdverhaal te kunnen volgen. Gedurende het verhaal word je door verschillende mooie gebieden geleid. Wuchang is geen openwereldspel, maar een lineair spel met veel vrijheid in de gebieden. Hierdoor voelt het tijdens het spelen bijna aan als een openwereldspel. Dat is een pluim voor de ontwikkelaars; hun leveldesign is erg goed. Als je de moeite neemt om de gebieden uit te kammen ontdek je ook allerlei shortcuts, krijg je extra voorwerpen om te gebruiken en zul je extra baasgevechten vinden. Waar ik zelf iets minder enthousiast over ben is het feit dat veel vijanden lullig geplaatst zijn, waardoor je veel onnodige schade oploopt tijdens het verkennen. Ze staan vaak om het hoekje, bespringen je van boven of vallen je aan van achteren. Af en toe is het best prima om een vijand daar te plaatsen, maar in Wuchang gebeurt dit voor mij net iets te vaak.
Conclusie
Waar er in de afgelopen jaren veel Soulslike-spellen zijn uitgebracht van soms wisselende kwaliteit is Wuchang: Fallen Feathers er eentje die wel de moeite waard kan zijn. De wereld is interessant om te verkennen door het goede level design en het gevechtssysteem in combinatie met het gemakkelijk kunnen herverdelen van vaardigheidspunten in de skill trees geeft je veel vrijheid in hoe je wilt spelen. Als de spellen uit China van dit niveau blijven dan mogen er wat mij betreft meer naar het westen komen.
8.9
10
6683 
25)
08-08-2025 03:11