Op reis door Eora
Dat is de vraag die centraal staat in Avowed, de nieuwe RPG van Obsidian Entertainment. We hebben even moeten wachten – de game werd immers al in 2020 aangekondigd – maar na bijna vijf jaar kunnen we er eindelijk mee aan de slag. Het spel speelt zich af in de wereld van Eora, die fans mogelijk kennen van Obsidians Pillars of Eternity-franchise. Gelukkig hoef je die games niet gespeeld te hebben om Avowed te kunnen begrijpen, maar liefhebbers van de franchise zullen zich direct thuis voelen in deze wereld.
Als speler kruip je in de huid van een zelf vormgegeven ‘godlike’: iemand wiens geest vóór de geboorte is gezegend door een van de elf goden van Eora. Deze zegening uit zich in Avowed vooral in opvallende, kleurrijke uitgroeisels in het gezicht, maar brengt ook unieke gameplaymogelijkheden met zich mee. Dit is een first-person RPG die qua gameplay enigszins doet denken aan The Elder Scrolls en Fallout, maar qua structuur meer in lijn ligt met Obsidians andere first-person RPG-serie: The Outer Worlds. Indien gewenst heb je de optie om in een third-person perspectief te spelen, maar aan de animaties van je personage zul je al snel merken dat dit niet de bedoelde speelervaring is. De keuzes die je maakt tijdens het creëren van je personage hebben invloed op de beslissingen die je tijdens het spel kunt nemen, en deze kunnen verstrekkende gevolgen hebben. Tijdens mijn avontuur ging bijvoorbeeld een grote stad in vlammen op, maar dat hoeft bij jou niet te gebeuren.
Wapperen met je stokje
Het maken van keuzes stopt niet bij de dialogen en het creëren van je personage. Hierna mag je beslissen of je als Fighter, Ranger of Wizard door het leven wilt gaan. Omdat ik het in dit soort spellen altijd het leukst vind om met kleurrijke magie te strooien, was de keuze voor mij snel gemaakt. Gelukkig zit je hier niet aan vast voor de rest van het spel. Als je halverwege van gedachten verandert, kun je voor een paar goudstukken je skillpunten opnieuw verdelen. Een leuk detail is dat magie in Avowed niet zomaar uit je handen komt: je hebt echt een toverstokje en een spreukenboek nodig. Verschillende boeken geven je toegang tot unieke aanvallen, waardoor je regelmatig van spreukenboek wisselt. Wat mij het meeste opviel was hoe het gebruik van deze spreuken verweven was in de spelwereld. Zo kun je door ijs op het water te schieten platformen creëren om anders onbereikbare plekken te bereiken en wordt bliksem vaak gebruikt om objecten die stroom nodig hebben te activeren.
Maar maak je geen zorgen als je besluit een andere klasse te kiezen. Tijdens een groot deel van je avontuur word je namelijk vergezeld door kompanen die je uit de brand kunnen helpen. En er zijn bijna altijd alternatieve manieren om je doelen te bereiken. Zo vind je op een gegeven moment elektrisch geladen vruchten die je als granaten kunt gebruiken. En als een deur een sleutel nodig heeft, blijkt er vaak aan de achterkant een raam open te staan of zit er een gat in het dak. Ook ligt er een flinke nadruk op behendigheid. Zo wordt er bijvoorbeeld een gele cirkel weergegeven wanneer een vijand op het punt staat aan te vallen, wat je signaleert om snel uit te wijken met de dash waarover je beschikt. Dit voegt een dynamisch en reactief element toe aan de gevechten, waardoor je constant alert moet blijven en snel moet handelen om schade te vermijden. Bovendien kun je de verschillende klassen combineren. Dus als je gewapend met een zwaard in je rechterhand en een spreukenboek in je linkerhand je vijanden te lijf wilt gaan is dat zeker mogelijk. Deze vrijheid sprak mij enorm aan in Avowed en het is tof om te zien hoe dit terugkomt in zoveel aspecten van het spel.
Kleinschalige grootsheid
Het is daarom extra jammer om te zien dat de variatie in de game behoorlijk tegenvalt. Avowed kent geen grote open wereld, maar bestaat uit een handvol open gebieden waarin je vrij kunt gaan en staan waar je wil. Deze gebieden zijn verrassend verticaal ontworpen, waardoor je constant aan het klimmen en klauteren bent op zoek naar je doel – en natuurlijk de vele geheimen die de wereld verbergt. Hoewel deze gebieden visueel elk met een eigen sausje overgoten zijn, doe je eigenlijk overal hetzelfde. En niet alleen dat, je komt ook overal nagenoeg dezelfde vijanden tegen. De ene keer zijn het grote beren en in een volgend gebied gooi je vuurballen naar kevers ter grootte van een beer die vrijwel dezelfde aanvallen hebben. Elk gebied heeft zijn eigen spoken en verschillende kleuren spinnen, maar het zijn nooit spinnen die kunnen vliegen of ijspegels op je afvuren. Hierdoor voelt een wereld die groots zou moeten aanvoelen, ineens behoorlijk kleinschalig. Voor de arachnofoben onder ons is er nog een tegenvaller: in Obsidians game Grounded was er een optie om spinnen te veranderen in een soort marshmallows met ogen, maar deze is in Avowed niet beschikbaar. Helaas spindakaas.
Ook viel het verhaal mij behoorlijk tegen. Wat ik niet gewend ben van Obsidian Entertainment, de studio die verantwoordelijk is voor wat in mijn ogen de beste Fallout-titel is: New Vegas. Het verhaal van Avowed is zeker niet slecht of saai geschreven, maar het voelt allemaal ontzettend generiek aan. Avowed doet qua verhaal echt niets nieuws, waardoor ik tijdens mijn tijd met het spel constant het gevoel had een avontuur te beleven dat ik al vaker had meegemaakt. Gelukkig voorzien de viertal metgezellen je van leuke achtergrondverhalen en interessante weetjes, dus echt eentonig wordt het nooit. Toch vallen ook deze figuren in het niet vergeleken met de reisgenoten uit bijvoorbeeld Baldur’s Gate 3. Eén voordeel: ze zijn eigenlijk nooit irritant en verklappen ook geen oplossingen voor puzzels. Gelukkig maar.
Spoken en ghosting
De vraag is of de vertragingen waar de game mee te maken heeft gehad het spel uiteindelijk goed hebben gedaan. Zeker in een tijd waarin we net een van de beste RPG-periodes ooit hebben meegemaakt, met titels als Final Fantasy 7 Rebirth, Like a Dragon: Infinite Wealth en kort daarvoor Baldur’s Gate 3, voelt Avowed namelijk een beetje als mosterd na de RPG-maaltijd. De game weet zich wel te onderscheiden dankzij het first-person perspectief en de real-time actie, maar voor mij als iemand die zijn RPG-honger dus al ruimschoots heeft gestild was dit niet voldoende. Wat wel hielp, was de relatief korte speelduur. Zo was ik ongeveer 25 uur kwijt aan mijn avontuur in de Living Lands, inclusief een flink aantal sidequests. Obsidian heeft aangegeven dat de game qua omvang vergelijkbaar zou zijn met The Outer Worlds, die je in ongeveer vijftien uur uit kon spelen als je je op het hoofdverhaal richtte, en dat lijkt dus aardig te kloppen.
Ik mocht met Avowed aan de slag op de pc, waar de game in eerste instantie als een zonnetje draaide. In het lineaire openingslevel wist mijn RTX 4080 Super GPU moeiteloos 120 fps te halen met alle grafische instellingen op het hoogste niveau. Eenmaal aangekomen in het eerste open gebied werd dit echter bijna gehalveerd. Framegen biedt hier een mooie oplossing, ware het niet dat Avowed gebruikmaakt van DLSS 3.5, wat alweer dateert uit 2023. Dit zorgde ervoor dat ik met name bij momenten met hoog contrast last had van ghosting, wat vooral zichtbaar was in tekst en HUD-elementen die bleven 'plakken' aan het scherm. Gelukkig is DLSS 4 recentelijk verschenen, wat dit probleem bijna volledig verhelpt, maar ik moest wel in de bestanden van de game duiken om dit te kunnen activeren. Ook had ik in twee gebieden regelmatig last van textures die niet goed ingeladen werden, terwijl ik een GPU gebruik met 16 GB VRAM – ruim voldoende voor Avowed.
Insecten zijn niet de enige bugs
Het meest vervelende was echter dat ik een aantal keren te maken kreeg met NPC’s waar ik mee moest praten om (zij)missies te voltooien, maar die vervolgens niets tegen me wilden zeggen. Het ergste geval deed zich voor tijdens de allerlaatste missie, waardoor ik het spel niet kon uitspelen. Uiteindelijk moest ik een save file van een half uur eerder laden en andere keuzes maken om de credits te kunnen zien rollen. Hopelijk weet Obsidian deze problemen snel op te lossen, al is er op het moment van schrijven bij ons nog niets bekend over een day 1-patch.
Ondanks de minpuntjes heb ik me toch prima vermaakt met Avowed. Vooral het ontdekken van de geheimen van de Living Lands wist de onderzoeker in mij goed tevreden te stellen. Toch kan ik Avowed niet blindelings aanraden. Dit is een game voor de diehard liefhebbers van een titel als Skyrim, fans van het schrijfwerk van Obsidian, of de Game Pass-gamer die op zoek is naar een nieuwe snack. Spelers die op zoek zijn naar een nieuwe RPG zullen hier ongetwijfeld mee uit de voeten kunnen, maar na een RPG-jaar als 2024 zijn er ongetwijfeld interessantere werelden om tijd in door te brengen.
Conclusie
Avowed weet te boeien met zijn sfeervolle wereld en interessante gameplay, maar doet te weinig om echt boven de middelmaat uit te stijgen. Het is een vermakelijke ervaring voor wie snakt naar een nieuwe first-person fantasy RPG, maar het mist de magie die van een goede RPG een onvergetelijke maakt.
7.6
254 
1)
13-02-2025 15:17
