In Thief VR: Legacy of Shadow stappen we in de schoenen van een dievegge genaamd Magpie. Binnen de kortste keren komt zij in aanraking met een speciaal artefact wat haar in staat stelt om een link met Garret uit de eerdere Thief-games te maken. Weet de game er met het goud vandoor te gaan en weg te sluipen in de nacht? Of grijpt Magpie naast de buit en wordt ze hardhandig weggesleept door domme bewakers? Dat lees je hier in de review.
Een Thief-game heeft over het algemeen een redelijk laag speeltempo. Natuurlijk is dat omdat je vaak op een zo geniepig mogelijke manier je een weg door de wereld moet banen. En dat maakt het naar mijn mening ook een prima keuze om een VR-ervaring omheen te bouwen. Met Thief VR: Legacy of Shadow kun je ervaren hoe een slimme dief te werk kan gaan door slim de omgevingen te verkennen, waardevolle spullen uit kluizen en lades te stelen en zo langzaam maar zeker met je zuurverdiende geldstukken upgrades voor je uitrusting te verzamelen.
Grijpgrage handjes
Wat Legacy of Shadow heel goed doet, is een geloofwaardige wereld opbouwen en jou vervolgens als speler daar een actieve rol in te geven. Wanneer je als Magpie door de wereld sluipt, terwijl je constant de omgeving afspeurt om goodies te stelen, geeft dat namelijk een heerlijk gevoel. Dankzij de goede haptics van de PSVR2-controllers voel je daarbij elke kleine nuance. Bijvoorbeeld wanneer je jouw digitale vingers langs de randen van een schilderij haalt, terwijl je een knopjes voor een verborgen safe probeert te vinden. Of wanneer je gebruikmaakt van je boog om tegenstanders van een afstandje uit te schakelen. De missies bestaan voornamelijk uit grote locaties die je leeg moet zien te roven van waardevolle objecten, terwijl je de verschillende vijanden op de map moet zien te ontwijken. Dat doe je vooral door de bewakers af te leiden met voorwerpen die je tegen een muur aangooit, of door verschillende lichtbronnen uit te schakelen om je vervolgens door de ontstane schaduwen te verplaatsen. Wat ik overigens iedereen aan zou raden is om de game in Immersive mode te spelen. In deze modus kun je de microfoon gebruiken om geluiden te maken om tegenstanders naar je toe lokken of kaarsen uitblazen door in je microfoon te blazen, wat naar mijn mening het gevoel van immersie nog net dat kleine beetje beter maakt. Maar pas op dat je niet hard onbedoeld schreeuwt wanneer een bewaker je betrapt, want de kans is groot dat hij dan binnen de kortste keren versterking krijgt.
Omgaan met niet al te snuggere bewakers
Wanneer je tegenstanders op je pad treft, is het vaak een kwestie van een goede route plannen. Bewakers lopen volgens vaste patronen door de omgevingen en hebben helaas geen al te sterke AI tot hun beschikking om verstandige keuzes te maken. Dat heeft wel als grappig resultaat dat je lekker spelletjes met ze uit kunt halen door voorwerpen te gooien om ze af te leiden, voorwerpen van ze kunt stelen voordat je ze omverslaat met je Blackjack knuppel of ze onschadelijk maakt met een van je verschillende pijlen. Mijn manier om met de diverse bewakers om te gaan was eigenlijk alles vanuit de schaduwen observeren, een bewaker uitschakelen en deze naar een verlaten hoekje van de map slepen om zo langzamerhand alle tegenstanders onschadelijk te maken. Je slaat tegenstanders met je Blackjack knuppel bewusteloos en wanneer uitgeschakelde tegenstanders door andere bewakers worden gevonden kunnen ze weer wakker gemaakt worden. Natuurlijk zijn er ook dodelijke methoden beschikbaar en een goed geplaatste pijl tussen de ogen is een vrij permanente oplossing voor het bewakersoverschot. Dat ik af en toe in een één-op-één duel belandde, waarbij ik mijn Blackjack knuppel in de juiste posities moest houden om zwaardaanvallen te blokkeren, hoorde er nu eenmaal bij. Het resultaat was in ieder geval dat het verkennen van de locaties een stuk minder stressvol werd.
Even terugkomend op de vele verschillende pijlen; je kunt gebruikmaken van Fire Arrows en Moss Arrows om je tegenstanders in de brand te zetten en in alle stilte te bedwelmen, er is een Blunt Arrow die een rake knal kan uitdelen, een Water Arrow om bijvoorbeeld vuur mee te doven en bloedsporen mee uit te wissen, en een Rope Arrow om een touw mee vast te maken. Je hebt in ieder geval genoeg verschillende gadgets om verschillende routes door de levels te ontdekken. Zo probeerde ik bij mijn eerste poging bijvoorbeeld om een missie via de daken te voltooien. Maar toen ik dezelfde missie bij een tweede sessie doorliep, vond ik ook een deksel die mij een route via het riool verschafte en een compleet andere omgeving liet verkennen. Het zorgde ervoor dat ik de eerste paar uren met Thief VR missies een paar keer opnieuw speelde om te kijken of ik andere dingen kon ontdekken. En natuurlijk om te zien of ik een betere rating kon verdienen.
Ik ben een master of unlocking, maar nog verre van een Master Thief
Tijdens het verkennen van de omgevingen kwam ik geregeld afgesloten kisten tegen. Hier moet je een kleine minigame spelen door de sloten met een lockpick te lijf te gaan. Door de controllers in de juiste hoeken te draaien, is het vrij makkelijk om dit met succes te voltooien. En hoewel ik – na een handjevol van dergelijke kisten geopend te hebben – dacht dat ik deze aanpak snel zat zou worden, bleef het desondanks constant leuk om te doen. Om een goede rating voor een missie te behalen moet je er eigenlijk voor zorgen dat niemand je ziet en dat je alle bewakers weet te omzeilen. Word je gespot? Dan kun je ervan uitgaan dat je geen hele hoge rating zult behalen. Zelfs het herstarten van een checkpoint maakt dan niet meer uit, aangezien je rating aan het einde van het level dan al beperkt wordt. Je kunt dan beter de keuze maken om het level helemaal te herstarten en een nieuwe poging te wagen.
Grafisch vind ik Thief VR er aardig uitzien, maar het viel me wel op dat de zwarttinten niet heel sterk zijn. De hele wereld lijkt meer donkergrijs dan dat je echt diepzwarte schaduwen hebt om je in te verbergen. Daardoor voelt het soms ook niet helemaal veilig om in de schaduwen te bewegen en vijanden te ontlopen, omdat ik ergens alsnog dat knagende gevoel had dat ik daar toch te zien was. Helaas recyclet de game in de tweede helft van het verhaal ook locaties die ik al grotendeels had verkend. En voor dertig euro had ik persoonlijk wel iets meer content willen zien, want je kunt het verhaal in een uurtje of zes voltooien. Dan is er, behalve het behalen van een betere rating, ook niet heel veel meer te doen.
Conclusie
Thief VR: Legacy of Shadow doet veel dingen goed, maar laat het in de afwerking een klein beetje liggen. De AI van je tegenstanders is vrij beperkt en helaas worden sommige locaties in de tweede helft van de game opnieuw gebruikt, wat het verkennen van de latere missies een stuk minder interessant maakt. Het neemt echter niet weg dat Thief VR: Legacy of Shadow op veel andere vlakken goed presteert. De wereld verkennen voelt goed aan en de game weet een sfeervolle wereld neer te zetten die leuk is zolang je nieuwe gebieden blijft ontdekken. Het spel geeft je een behoorlijk uitgebreide toolset om de levels op jouw manier te spelen, maar het had qua content toch wel iets meer om het lijf mogen hebben.
