Met een rap naderende release in december mochten wij lekker vroeg aan de slag met Octopath Traveler 0. Na iets meer dan vijftien uren spelen is mijn impressie tot dusver dan ook allesbehalve compleet genoeg voor een eindoordeel, maar desondanks weet Octopath Traveler 0 een hele positieve indruk achter te laten.

Laten we even een klein stukje teruggaan in de tijd. In 2020 verscheen namelijk een mobile game genaamd Octopath Traveler: Champions of the Continent op smartphones. Deze gacha game met een enorm aantal speelbare personages was namelijk in veel opzichten de basis van wat nu Octopath Traveler 0 is geworden. Het  verhaal in beide games draait om een held die je zelf een naam geeft en kunt vormgeven aan de hand van verschillende kapsels en natuurlijk zijn of haar geslacht. In dat opzicht is ook meteen duidelijk dat Octopath Traveler 0 het verhaal iets anders aanpakt dan de vorige twee Octopath-games. Kort na de start van het avontuur wordt jouw dorp Wishvale namelijk aangevallen en vrijwel volledig uitgemoord in opdracht van een drietal antagonisten die je moet proberen te verslaan. Dat er na die drie tegenstanders nog meer mensen uitgeschakeld moeten worden, lijkt voor de hand te liggen. Maar je krijgt zoveel verschillende quests en opdrachten op je pad, dat het wel even duurt voordat je zover bent.


Acht is beter dan vier
Het gevechtssysteem van de Octopath Traveler games draait grotendeels om het Boost-systeem, waarbij je aanvallen kunt opsparen om ze later in veelvoud in te zetten. Nu was dat systeem in de eerste twee games al dik in orde, maar in Octopath Traveler 0 is de balans tijdens de gevechten net iets anders. Je hebt in tegenstelling tot de eerste twee games, waarbij je team uit vier gekozen helden bestond, nu de beschikking over acht personages tijdens de gevechten. Natuurlijk wel op voorwaarde dat je ze eerst gerekruteerd hebt om zich bij je team en dorp aan te sluiten. Maar tijdens de gevechten beschik je over twee rijen van helden. De voorste rij bestaat uit je gekozen helden die elke ronde aanvallen kunnen uitvoeren. De helden op de tweede rij kun je met een druk op de knop van plaats laten wisselen met de held op de rij voor hem of haar. Het leuke hieraan is dat wanneer je tweede rij staat te wachten op een moment om deel te nemen aan het gevecht, ze wel hun Boost Points opsparen. Dus als je ze dan wisselt met iemand op de eerste rij, zijn ze in staat om meteen meerdere aanvallen uit te voeren. Het is misschien het beste te vergelijken met een revolver die herladen wordt terwijl je nog je eerste revolver aan het leegschieten bent. En het zorgt er ook meteen voor dat de gevechten nog intensiever aanvoelen. Je moet namelijk goed rekening houden met de klassen die je teamleden hebben. Als je bijvoorbeeld zonder goede genezende items op pad gaat en je toevallig je apotheker thuis hebt gelaten, wordt de game een stuk uitdagender dan het hoeft te zijn.


Herbouw je wereld of ga op pad om wraak te nemen
Zoals gezegd wordt je dorp aangevallen en moet je op pad om je verloren vrienden en familie te wreken. Maar hoe je daarbij te werk gaat is volledig aan jou om te bepalen. Hoewel veel personages die je tegenkomt gemotiveerd worden door wraakgevoelens – en je natuurlijk ook volledig zelf gerechtvaardigd bent om je tegenstanders aan je zwaard te rijgen – kun je er ook voor kiezen om je wat meer te richten op het opnieuw opbouwen van Wishvale. Elke teamlid dat je rekruteert moet tenslotte ook een dak boven het hoofd krijgen en daarvoor heb je een mooi nasmeulend en braakliggend terrein tot je beschikking. En dat je daarbij behoorlijk de diepte in kunt gaan is overduidelijk. Je zult grondstoffen moeten verzamelen om gebouwen te kunnen bouwen, je mag geregeld items bij je inwoners collecteren en je zult ook rekening moeten houden met het totale beschikbare oppervlak van je dorp. Het lijkt er ook op dat je huizen kunt upgraden, maar die optie is nog niet beschikbaar op het punt waar ik nu ben in het verhaal. Er zit overigens wel een limiet aan het totale aantal gebouwen dat je kunt plaatsen, en ook afhankelijk van je gekozen console kan dat iets zijn om rekening mee te houden. De Switch-versie heeft bijvoorbeeld een limiet van 250 gebouwen om te plaatsen, op de Switch 2 is de bovengrens 400 gebouwen en op de PlayStation 5 en Xbox Series-consoles kun je 500 gebouwen kwijt.


Grafisch weer een pareltje
Natuurlijk is de HD2D stijl weer uitermate sfeervol en het is haast alsof we gewend raken aan de constante hoge kwaliteit die Square Enix met deze stijl weet af te leveren. Sneeuwvlaktes met sneeuwstormen, woestijnen met stofwolken en natuurlijk de glinsteringen van water en de vele spreuken die je tijdens de gevechten om de oren vliegen; het grafische spektakel spat constant van het scherm. Maar hoewel de game er geweldig uitziet en de soundtrack van terugkerend componist Yasunori Nishiki weer magistraal klinkt, zijn het naar mijn mening de geweldige dialogen en het enorm gelaagde verhaal wat de meeste indruk weet te maken. De personages voelen allemaal uniek aan en weten dankzij de uitgebreide voice-acting enorm goed uit de verf te komen. Omdat je ook constant keuzes moet maken tijdens het verhaal en wie je bij wilt staan tijdens de verschillende quests, kan het geregeld voorkomen dat je avontuur een compleet andere route neemt dan dat van andere spelers. En dat maakt Octopath Traveler 0 natuurlijk ook een hele geschikte game om met vrienden te bespreken. Ik had na tien uren spelen in ieder geval al meer dan twaalf verschillende teamleden en inwoners voor mijn dorp weten te verzamelen.

Na twintig uren spelen voelt het echt alsof ik slechts het topje van de ijsberg heb mogen verkennen en bij de meeste questlijnen zit ik nog maar in het tweede hoofdstuk. Dat Octopath Traveler 0 een titel is om in de gaten te houden, is voor mij in ieder geval nu al overduidelijk geworden. Hoe de game uiteindelijk gaat scoren, dat lees je in over enkele weken in de review, hier op budgetgaming.nl.