Volg ons op Facebook Abonneer op onze RSS

Review: Legacy of Kain: Soul Reaver 1 & 2 Remastered (PS5)

Hoe vaak heb ik Soul Reaver wel niet gekocht? Even kijken … Eerst bij de release in 1999, waarna ik ‘m inruilde omdat ik de game binnen één dag had uitgespeeld. Toch bleef het kriebelen en ik kocht de Amerikaanse PS1-versie, die speelde op 60 Hz en zonder balken boven- en onderin beeld. Kort daarna haalde ik de Dreamcast-versie in huis en later nog eens de PS1-versie op de Vita. Inmiddels is de originele release 25 jaar geleden. Hoog tijd voor een remaster van deze gotische vampier klassieker én het tweede deel dat voor de PS2 verscheen. Kunnen deze remasters voldoen aan de hoge verwachtingen? En hoe spelen deze games een kwart eeuw later eigenlijk?


Kain is deified. The Clans tell tales of Him. Few know the truth. I am Raziel, first-born of His lieutenants. Over time, we became less human and more ...divine. Kain would enter the state of change and emerge with a new gift. Some years after the master, our evolution would follow. Until I had the honor of surpassing my lord. For my transgression, I earned a new kind of reward – my eternal damnation.

Met deze (hier ingekorte) monoloog start de legendarische introfilm van Soul Reaver. Hierin wordt hoofdpersoon Raziel gestraft voor het groeien van vleugels – vóórdat Kain deze ontwikkelt. Zijn beloning is een enkele reis naar de eeuwige verdoemenis, inclusief geruïneerde vleugels. Na een slordige duizend jaar lijden in het vagevuur, grijpt de Elder God in. Dit opperwezen geeft Raziel de kans op wraak, terwijl hij hem ook voor zijn karretje spant. Zo wordt Raziel het inmiddels vervallen Nosgoth ingestuurd, waar hij ziet wat er van zijn broeders geworden is. Door iedereen die Raziel vervolgens tegenkomt, wordt hij verder gemanipuleerd. Soul Reaver 1 en 2 staan dan ook voor een groot deel in het teken van Raziels zoektocht naar de zin van zijn bestaan. Kan hij zijn eigen pad kiezen of is hij gedoemd de verborgen agenda van anderen te volgen?


Remaster met wat extra’s
The source code…the dark, primordial soup which birthed this unholy creation. Smashed open as an ancient, defiled sarcophagus and reanimated as a pieced together Frankenstein. I am still here, somehow, in this strange new world where everything seems to move at a greater pace and where my vision seems sharper, clearer? What madness is this?

Voor de remaster van Soul Reaver kreeg ontwikkelaar Aspyr toegang tot de originele broncode van Soul Reaver 1. Zo hebben ze de iconische introfilm opnieuw gemaakt in 4K, alle originele textures naar hoge resolutie omgezet en hoor je de gesproken dialogen in hoge kwaliteit. Daarnaast zijn de modellen van Kain en Raziel uit de introfilm deze keer in-game gebruikt en zijn ook andere modellen bijgewerkt. Met name in Soul Reaver 2 valt op hoe goed de gezichtsuitdrukkingen zijn. Overigens ook al met de originele graphics. Die kun je gemakkelijk bekijken, want met één druk op de R3-knop wissel je tussen nieuwe en oude graphics. Nou ja, oude graphics…het geheel blijft in 4K resolutie, 16:9 beeldverhouding (tegenover 4:3), met stabiele polygonen en 120 beeldjes per seconde. Het zijn dus vooral de oude textures en modellen die je bekijkt.

Soul Reaver
ziet er met de remaster heel indrukwekkend uit voor een PS1-game. Het laat zien hoeveel detail er al verborgen zat in de textures en hoeveel aandacht er is besteed aan de wereld. Als kers op de taart hebben de gepassioneerde luitjes bij Aspyr bepaalde delen van Soul Reaver 1 gerestaureerd die uit de game geknipt waren. Al jaren deden hier geruchten over de ronde, dus dat is smullen voor de echte fans!

Toch is de remaster niet overal even geslaagd. Vooral Soul Reaver 2 komt er bekaaid vanaf. De nieuwe textures lijken hier eerder een ‘ander smaakje’ dan een echte upgrade. Daarnaast is goed te zien dat het een vroege PS2-game is. De hogere resolutie haalt vooral ook onvolkomenheden naar de voorgrond. Zo zien de buitenomgevingen er nogal sober en modderig uit en zijn speciale effecten meestal niet zo speciaal. Ook bij Soul Reaver 1 is er een plankje misgeslagen. Aspyr heeft een dag-nacht cyclus toegevoegd, die schijnbaar uit het origineel is gelaten. Een mooi streven, maar daarbij is vergeten dat een donkere nacht toch echt lichtbronnen nodig heeft. Buiten zie je nu gewoon geen hand voor ogen. En ga je naar binnen, dan is alles opeens super fel verlicht. Voor mijn gevoel duurde de nacht ook nogal lang, waardoor je een fors deel van het spel bijna blind speelt.


Zijn tijd vooruit?
While the story of my life unravelled, I sensed it was something…special. My conversations and the setting felt as fresh as a human’s blood, straight from the neck. Before I turned into this ruined creature and still craved blood anyway. But I also sensed something else. A staleness which is hard to put into words. Is it the block puzzles? Oh murderous gods of old…the damned block puzzles. They are seared into my memories like heated knives cutting through flesh. Has this new world I was born into passed me by?

Toen het verscheen voor de PS1 was Soul reaver een grote technische en artistieke prestatie. Een aaneengesloten wereld zonder laadtijden, real-time wisselen tussen twee werelden en een volwassen verhaal, ondersteund door geweldige voice-acting. Dat laatste staat nog steeds als een huis. De oud-Engels geïnspireerde dialogen en de manier waarop deze gebracht worden zijn tijdloos. Dat kan niet gezegd worden voor de rest van de game. Aaneengesloten werelden zijn tegenwoordig eerder regel dan uitzondering. En laadtijden zijn met de nieuwe generatie consoles grotendeels verdwenen.

Toch is het vooral de gameplay die ouderwets aandoet. Zowel bij Soul Reaver als Soul Reaver 2. Gevechten voelen gewichtsloos en meer als opvulling voor de wereld. Heb je in deel 1 nog te maken met vampiers die je moet doorboren of in water of zonlicht moet gooien, in deel 2 zijn het mensen die je gewoon in mootjes hakt. Nou ja, gewoon … dit is vaak meer moeite dan het waard is. Gelukkig kun je de meeste gevechten skippen, simpelweg door erlangs te rennen. Dan zijn er de puzzels, met in deel 1 vooral héél veel waarbij je vierkante blokken moet verschuiven. Deel 2 is gevarieerder, maar hier zijn de puzzelonderdelen slecht aangegeven en soms moeilijk te zien door de camera. Ik herinner me dit probleem niet van het origineel, dus ik vraag me af of hierin iets is veranderd in de cameravoering of iets dergelijks.


Daarnaast is Soul Reaver 2 een van de meest lineaire spellen die ik ooit heb gespeeld. Ben je in de eerste nog wel eens op zoek naar de juiste weg, hier is die altijd pijnlijk duidelijk. Een al millennia afgesloten tempel die de doorgaande weg blokkeert? Oh, toevallig kan alleen Raziel die openen met zijn Soul Reaver. De enige weg is te hoog om te springen? Misschien leert Raziel zo wel een nieuwe skill daarvoor. Spoiler: he does! Verder zijn er vrij weinig punten waar je kan saven en is er geen quick-save optie. Er zijn wel herstelpunten die euh…ergens voor dienen, maar ik weet niet wat. Dit lijken net auto-saves, maar niets is minder waar. Gelukkig biedt de Rest-modus van de PS5-console uitkomst, maar liever had ik gewoon een moderne auto-save gezien.

Gemengd resultaat
Through the mists of time I have emerged once again. Am I satisfied with the results? In the end, nothing has changed. My destiny remains uncertain, the story unfinished. Is this enough, I wonder? Or will this mediocrity be the final nail in my spectral coffin? Only time will tell.

Legacy of Kain: Soul reaver 1 & 2 remastered is moeilijk te beoordelen. Deel 1 is erg goed geremasterd en de game zelf is nog steeds goed te pruimen. Je ziet dat hier veel liefde in gestoken is en het resultaat mag er zijn. Op de misser van de dag-nachtcyclus na, die gewoon niet goed werkt. Soul Reaver 2 voelt op bepaalde fronten meer verouderd dan zijn oudere broertje, met achterhaalde gameplay en wereld-design. Daarnaast is er van een remaster bijna niet te spreken, op de nieuwe karaktermodellen na. Het verhaal en de dialogen verheffen beide games, maar ondanks dat kwam ik er toch maar moeizaam doorheen. Zelfs de nostalgische bril was niet sterk genoeg. Daarnaast zou een remaster van Legacy of Kain: Blood Omen geen overbodige luxe zijn. Deze voorganger die het verhaal van Kain vertelt is sterk verouderd, maar vooral voor Soul Reaver 2 erg belangrijk. Met een opgeknapte versie van die game erbij, was dit een waardevoller pakketje geweest. Een pakket dat de adviesprijs van €29,99 meer zou rechtvaardigen.



Chris van Breda (Crispy)

Critical Chris is communicatieadviseur en fanatiek gamer. Schrijft recensies als creatieve oefening, waarbij een objectief oordeel en de Budgetgaming gedachte centraal staan.

Aantal keer bekeken: 266

Laatste reacties

avatar van Scheet_papa
Scheet_papa ( 344   4) 12-01-2025 23:19
Goeie review. Hopelijk lossen ze het donkere nacht gedeelte snel op met een patch. Komt er nog een fysieke versie uit (die niet limited (run) is)? Ik had vroeg een soort van developer versie hiervan, kon je met een druk op de knop door muren lopen enzo. Toen snapte ik er niks van, nu wel leuk geweest als ik die nog had.
avatar van Smannesman
Smannesman ( 193 ) 13-01-2025 00:46
30 euro voor 2 oude games is niet een afschuwelijke prijs, maar 10 euro de stuk zou wat redelijker zijn geweest. Daarentegen vraagt rockstar gewoon 50 euro voor Red Dead 1. Er is trouwens een fan bezig met een re-imagining van Blood Omen, als een 3D action RPG a la Two Worlds.
avatar van Fred20
Fred20 ( 998   3) 13-01-2025 02:00
Goede review! Ik had interesse, maar ik denk dat ik deze remaster over ga slaan. Dit zou voor mij waarschijnlijk iets worden wat ik de eerste paar dagen maar een paar keer speel voor de nostalgie, en daarna nooit meer aanraak.