Nu de Switch 2 alweer bijna een maand in onze handen is, is het reikhalzend uitkijken naar een Nintendo-platformer uit eigen stal. Persoonlijk is dat toch dé reden om een Nintendo-console in huis te halen. Deze keer aan Donkey Kong de eer om de nieuwe generatie af te trappen met Donkey Kong Bananza. Onlangs werd Budgetgaming uitgenodigd om op het kantoor van Nintendo zo’n drie uur van de game te spelen. Na Gerard zijn ervaringen tijdens de Nintendo Switch 2 Experience, kon ik nu zelf met onze favoriete gorilla aan de slag. Doet de bruine haarbal ons verlangen naar loodgieters in tuinpakken of draagt de gorilla de last van ‘must-play titel’ gemakkelijk op zijn schouders?


Naarmate er meer beelden werden vrijgegeven van Donkey Kong Bananza, namen de geruchten over de vermoede ontwikkelaar sterk toe. Het gaf allemaal een sterk Super Mario Odyssey-gevoel af, nietwaar? Tijdens het preview-evenement kon Nintendo gelukkig officieel bekendmaken dat hier inderdaad dezelfde ontwikkelaar achter zit. Gezien de ontzettend hoge kwaliteit van Odyssey is dat natuurlijk op zichzelf al een reden om enthousiast te zijn.

Tijdens de preview gingen we aan de slag met drie levels die zich op verschillende punten in de game afspelen: -100, -300 en -600. Waarom die minus en hoge cijfers? Het doel van Donkey Kong Bananza is om door te dringen tot de kern van de planeet, want daar zouden de diepste wensen worden vervuld. Voor Donkey Kong is dat een mooie manier om wat bananen te scoren, maar voor zijn nieuwe partner Pauline (bekend van Super Mario Odyssey) is het de enige hoop om thuis te komen.


Elk niveau is een omgeving met een eigen gevoel en uiterlijk. Zo is -100 een meerlevel waarin veel water te vinden is. Hier kon ik wennen aan de controls en gameplay-loop van de game. Het voelt namelijk, dankzij de focus op vernietigbare levels, niet als een typische 3D-platformer. Donkey Kong heeft een aardig uitgebreid arsenaal aan opties. Hij kan voor zich uit of naar beneden en boven slaan, brokstukken uit de grond trekken om daarmee te meppen of gooien, rollen en natuurlijk springen. Daar komt nog eens bovenop dat je verdere opties kan vrijspelen. Zo werd ik al snel liefhebber van de upgrade die Donkey in staat stelt om een brokstuk te gebruiken om in de lucht een tweede keer te springen.

Vóór de preview maakte ik me een beetje zorgen over het level design in combinatie met de mogelijkheid om levels compleet aan gort te slaan en te doorboren. Deze zorgen zijn grotendeels weggenomen. Het spel leidt zeer bekwaam de ogen naar interessante punten door middel van visuele hints. Op die manier werd voorkomen dat ik minutenlang doelloos aan het boren was. Dat boren en rammen is overigens zeer verslavend, door de manier waarop audio en visuele feedback samenspannen om elke klap te voorzien van een overtuigend gevoel van kracht. Bovendien loop je talloze keren tegen een van de vele collectibles aan. Er zijn de belangrijke kristallen bananen, waarmee je vaardigheidspunten kan verdienen om Donkey sterker te maken, maar er zijn ook Bananiumchips, goud en fossielen te vinden. Deze dienen allemaal een eigen doel en met de fossielen kan je zelfs nieuwe kleding kopen voor Donkey en Pauline. Deze is niet puur cosmetisch, maar verleent ook bepaalde attributen. Door de hoeveelheid te vinden voorwerpen voelt de game vaak als een fijne ‘collectathon‘, die de beloningsneuronen in je hersenen constant laat afvuren.


Dat betekent niet dat het meer typische, lineaire level design volledig ontbreekt in Donkey Kong Bananza. Soms is er echt één route uitgestippeld, zoals in het klauterparcours in het meerlevel. Ook zijn er veel challenges verstopt in de levels. Deze presenteren een duidelijk afgebakend probleem dat opgelost moet worden. Dat kan een gevecht zijn, maar ook iets interessanter zoals het volledig afbreken van een gebouw binnen een tijdslimiet of het doorspelen van een traditioneel 2D-level. Meer dan eens kreeg ik flashbacks van Donkey Kong Country. Het spreekt voor zich dat ik elk level volledig uitkamde op zoek naar deze challenges.

In levels -300 (een rode zandwoestenij) en -600 (een moeras) konden we even proeven van de nieuwe Bananza-transformaties. Deze transformaties kunnen worden gebruikt door genoeg goud te verzamelen en maken Donkey op verschillende manieren sterker. Kong Bananza is in staat om zijn omgeving en lastige vijanden in recordtijd te verbrijzelen, terwijl de Struisvogel Bananza korte tijd kan vliegen en daardoor goed gebruikt kan worden om de omgeving extra goed te verkennen.


De drie uur bij Nintendo vlogen werkelijk voorbij en ik twijfel er dan ook niet aan dat Donkey Kong Bananza bovenal heel erg leuk wordt om te spelen. De enige lichte twijfel die er nog is, gaat over de lengte van de game en het ontwikkelen van de gameplay-loop gedurende het volledige spel. Ik had het idee dat ik nogal vlot door het spel vloog, maar dat kwam ook door de opzet van de preview. Nintendo houdt nog even geheim hoeveel niveaus de wereld van Bananza kent, dus het blijft gissen naar de grootte. Daarnaast ben ik benieuwd of de gameplay later nog creatieve wendingen neemt, zoals we gewend zijn van veel Mario-games. Desalniettemin ben ik ervan overtuigd dat dit dé Switch 2 release van het jaar gaat zijn. Kan 17 juli iets sneller komen?