Grote gevolgen
Zoals de titel al doet vermoeden staan in Titans of the Tide kaiju centraal: grote monsters die maar één doel hebben, en dat is totale vernietiging. Na een explosieve aanvaring in de Krokante Krab tussen koning Neptunus en de Vliegende Hollander verandert Bikinibroek in een letterlijke spookstad. Natuurlijk kunnen alleen SpongeBob en Patrick dit weer rechtzetten, maar niet voordat ze zelf ook in spoken veranderen. Met een druk op de schouderknop wissel je tussen beide helden, die allebei over aparte aanvallen beschikken.
Waar SpongeBob zijn bekende karatemoves uit de kast tovert en bellen kan blazen, graaft Patrick zich overal een weg onderdoor en kan hij met zware objecten smijten. Het voelt niet heel anders aan als de vorige SpongeBob-platformers, maar doordat je nu zelf kunt kiezen wie je bestuurt kunnen de ontwikkelaars daar op een leuke manier gebruik van maken in het leveldesign, waardoor het geheel wat dynamischer aanvoelt.
Platformen met pit
Dit heeft als gevolg dat de game, hoewel deze aanvankelijk zeer makkelijk begint, qua platformgameplay al snel wat pittiger wordt dan de voorgangers. Wanneer je wat verder in de game bent zijn er soms momenten waar je om de paar seconden moet wisselen tussen SpongeBob en Patrick en je al gauw de afgrond in dondert bij een foutje. Het spel straft je hier nooit voor af en door een gebrek aan levens kun je de lastigere stukken net zo vaak proberen tot het lukt, waardoor dit een titel is die voor iedereen te spelen moet zijn.
Wat daarbij helpt zijn de leuke referenties naar bekende momenten uit de tekenfilmserie. Bij Battle for Bikini Bottom en The Cosmic Shake, de vorige twee SpongeBob-titels van Purple Lamp, zagen we al dat de SpongeBob-liefde diep zit bij deze studio, en dat is hier niet anders. Overal waar je gaat zie je bekende figuren en verwijzingen naar iconische momenten uit de cartoon voorbijkomen, en natuurlijk mag David Hasselhoff hierbij niet ontbreken. Dit maakt van de game een feest van herkenning voor zowel nieuwe kijkers als fans van het eerste uur. Helaas ontbreken nog steeds de Nederlandse stemmen én een vertaling van de schermteksten, wat de instapdrempel voor een titel als deze wellicht ietsje hoger legt dan gewenst.
Wanneer je speelt als SpongeBob, vliegt Patrick met je mee als spookje en vice versa. Een leuke bijkomstigheid hiervan is dat je spookmaatje je de weg kan wijzen wanneer je deze kwijt bent. Hoewel de levels vrij lineair in elkaar zitten, kom je regelmatig in een wat groter gebied terecht waarin je meerdere kanten op kunt, waar dit dus goed van pas kan komen. Wat hier helaas wel tegenvalt zijn de vijanden. Deze bestaan uit groene spoken, groene spoken en... groene spoken. De ene gooit met bommen en de ander komt als een stier op je af, maar verder is de variatie ver te zoeken. Het was leuk geweest als hier wat meer verschil in had gezeten of dat ze in ieder geval per level een uniek uiterlijk zouden hebben, maar helaas.
Kort maar krachtig
Gelukkig zit de game verder qua presentatie prima in elkaar. Visueel is dit tot nu toe de mooiste SpongeBob-game, en door de aanwezigheid van de stemacteurs van de tekenfilmserie voelt ook het geluid gelijk vertrouwd aan. Zo vertrouwd dat ik de game in één ruk uitspeelde. Nu hoor ik je denken: heeft die man geen leven? Klopt. Maar de game is ook gewoon kort. Een ervaren gamer zal niet veel langer dan een uur of vijf bezig zijn om de credits voorbij te laten rollen, waar The Cosmic Shake en Battle for Bikini Bottom toch wel echt een stukje langer waren. Wil je echt alles verzamelen en alle kostuums vrijspelen, dan ben je wel wat langer zoet, maar om dat leuk te houden kent de game simpelweg niet genoeg diepgang.
Wat overblijft is een simpele, doch redelijk sterke platformer voor jong en oud. Zich meten met een Mario of Donkey Kong kan deze game zeker niet, maar hij beviel mij beter dan The Cosmic Shake. Het is dus fijn om te zien dat Purple Lamp Studios het trucje niet is verleerd, maar bij de volgende game mogen ze wel echt wat nieuwe paden verkennen.
Conclusie
Titans of the Tide is als een Krabburger: de basis is goed, de smaak vertrouwd, maar je proeft dat SpongeBob elke dag hetzelfde recept volgt om 'm te maken. Ken je die aflevering waarin Patrick de inkt van Octo in z’n limonade doet om het geheel wat op te schudden? Dat mis ik hier. Maar toch heb ik deze ietwat kleine burger weer met veel plezier opgegeten.
