80% van de third-party Switch 2-titels is een gamekeycard of Code in a Box
We maken even een rekensommetje om dit statement uit te leggen. Op dit moment staan er 55 Nintendo Switch 2-titels in de Budgetgaming-database. Hierbij hebben we de Limited Editions, Upgrade packs en Collectors Editions er voor het gemak even uitgelaten. Van deze 55 titels zijn 44 games van third-parties en 11 van Nintendo zelf.
Zoomen we in op de 44 third-party titels, dan zijn er slechts 7 titels die volledig op de cartridge staan. Dit zijn: Cyberpunk 2077 - Ultimate Edition, Daemon X Machina: Titanic Scion, Hades II, Mortal Kombat - Legacy Kollection, Story of Seasons: Grand Bazaar, Rune Factory: Guardians of Azuma en Yooka-Replaylee. De andere 37(!) games zijn allemaal een gamekeycard (31 stuks) of een Code in a Box (6 stuks). Dat is maar liefst 80,4% van het totale third-party aanbod voor de Nintendo Switch 2!
Maar eerst: wat is een gamekeycard?
Voor wie niet precies weet wat een gamekeycard is, een korte uitleg. Anders kan je door naar het volgende kopje. Een gamekeycard is een fysieke Nintendo Switch 2-gamecard die fungeert als een digitale licentie om een game van het internet te kunnen downloaden. Wanneer de kaart in de Switch 2 wordt geplaatst, gebruikt de console de kaart om een download van de gamegegevens via internet te starten naar de interne opslag van je Nintendo Switch 2 of geheugenkaart. Je hoeft niet online te zijn om een gamekeycard-game te spelen, maar je moet wel de cartridge altijd in je Nintendo Switch 2 hebben zitten. Dit is natuurlijk gedaan om te voorkomen dat je de game niet gelijk doorverkoopt nadat je deze op je Nintendo Switch 2 hebt geïnstalleerd.
Gamekeycards vs Code in a Box
Gamekeycards zijn anders dan het ‘Code in a Box’ concept omdat je gamekeycards kan ruilen en doorverkopen. De nieuwe eigenaar kan dan vervolgens ook het spel downloaden en spelen, maar er zit ook een potentieel groot nadeel aan: je moet de game altijd downloaden.
Voor de komende 10 jaar is dat geen enkel probleem. Maar we zien nu al bij Xbox 360-titels uit de Xbox Live store, dat je die niet altijd meer opnieuw kunt downloaden. Eets: Chowdown bijvoorbeeld verscheen in 2007 op de Xbox 360 als digitale game, maar werd op 13 april 2023 uit de Microsoft Store verwijderd. Dus ook al heb je deze gekocht, je kan hem niet meer downloaden. Project Gotham Racing 3 en 4 zijn op hun beurt echte raceklassiekers, maar niet meer te downloaden vanwege verlopen autolicenties. Heb je de game fysiek, dan kan je die natuurlijk nog altijd spelen. Bezit je echter een digitale variant, dan heb je dus dikke vette pech. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden te noemen. Het is daarom mogelijk een kwestie van tijd voordat uiteindelijk ook de eerder genoemde Nintendo Switch 2-titels niet meer te downloaden zijn, waardoor je gamekeycard ineens onbruikbaar wordt.
Natuurlijk is dit koffiedik kijken en wie weet zijn we over 15 jaar al bij de Nintendo Switch 4. Toch zie je juist nu, 25 jaar later, dat veel gamers die wat ouder zijn weer teruggrijpen naar het verzamelen van de nostalgische NES en SNES-games uit hun jeugd. Dit wordt lastiger als 80% van het assortiment een gamekeycard is, want hoeveel van deze games zijn over 25 jaar nog te downloaden? Niet alles is trouwens negatief rondom deze gamekeycards, er zitten namelijk wel degelijk voordelen aan.
Deze zijn allemaal nu nog speelbaar ...Gamekeycards maken grotere games mogelijk op de Switch 2
Dankzij gamekeycards zijn ontwikkelaars niet langer gebonden aan de limiet van een Nintendo Switch 2-cartridge (64 GB). Games als Final Fantasy VII Remake: Intergrade (108 GB) en Borderlands 4 (100 GB) hadden niet op de Nintendo Switch 2 uit kunnen komen zonder het fenomeen gamekeycard. Toch is het aantal games met zo’n groot formaat op dit moment nog schaars.
Een andere reden dat gamekeycards zo populair zijn, is omdat het goedkoper is om ze te produceren. In plaats van dat er een supersnel, duur 64 GB flashgeheugen nodig is voor de volledige gamegegevens, bevat een gamekeycard alleen een authenticatiesleutel om de game te kunnen downloaden. Dit scheelt mogelijk zo’n 10 à 15 dollar per verkochte game. De grote vraag is natuurlijk of we dit ook terugzien in de verkoopprijs.
Hoeveel zijn gamekeycards goedkoper dan standaard cartridges?
Daarom hebben we de vier verschillende typen games eens naast elkaar gezet. Dit zijn de gemiddelde prijzen van elke type game:
|
Type Game |
Gemiddelde verkoopprijs |
|
Nintendo First-party game (11 titels) |
€65,31 |
|
Third-party titel op 64 GB-cartridge (7 titels) |
€54,98 |
|
Third-party titel op gamekeycard (31 titels) |
€50,12 |
|
Third-party via een Code in a Box (6 titels) |
€45,41 |
Third-party games die volledig op een cartridge staan, zijn 10 euro goedkoper en hebben een gemiddelde prijs van €54,98. Daarbij moet gezegd worden dat dit er op dit moment slechts zeven zijn.
Dan hebben we de gamekeycards. Ondanks dat die goedkoper zijn om te produceren, ligt de prijs gemiddeld slechts €4,86 lager dan de third-party titels die volledig op een cartridge staan. De games zijn dus goedkoper, maar de marge die de uitgever verdient lijkt dus wel hoger te zijn voor dit type game; wat de populariteit van dit type game verklaart. De bandbreedte tussen de duurste en goedkoopste titel is overigens groot. Van €27,95 voor de Little Nightmares - Enhanced Edition tot €79,99 voor Madden NFL 26. Ook Borderlands 4 is opvallend. De Switch 2 gamekeycard-variant is duurder dan de PS5-versie (€64,95 vs €58,95).
Alles wordt duurder
Belangrijk is wel om niet meteen de uitgevers kwaad aan te kijken. Alles wordt duurder in de wereld en het structureel verhogen van gameprijzen lijkt een lastig iets. Nintendo-games die begonnen met een adviesprijs van €79,99 zijn bijvoorbeeld nu dus al 10 euro goedkoper. De duurder wordende productiekosten moeten op een manier worden terugverdiend en daar lijkt de gamekeycard een deel van het antwoord op te zijn. Bijkomend voordeel is dat er een minder groot risico is om met een dure voorraad te blijven zitten van honderden games met 64 GB geheugen, die mogelijk uiteindelijk niet verkocht worden.
Kortom, de logica is er om gebruik te maken van gamekeycards, want ze bieden de mogelijkheid om ook kleinere games voor een betaalbare prijs te kunnen produceren. Games die anders misschien niet uitgekomen waren voor de Nintendo Switch 2. Daarnaast geeft het de mogelijkheid om enorm grote games, groter dan 64 GB, uit te brengen op de Nintendo Switch 2.
Nog even een interessant weetje om de verschillende kaarten te herkennen overigens: Kaarten die beginnen met code LB zijn cartridges met 64 GB die alleen op de Switch 2 werken, begint een kaartje met LP, dan is het een gamekeycard en staat er LN aan het begin dan werkt de game zowel op de Nintendo Switch 1 als 2.
Slechts 7 third-party games volledig op cartridge
Maar dat nu bijna 80% van de third-party titels uitkomt als gamekeycard en er slechts 7 third-party games dit jaar uitkomen die volledig op de cartridge staan? Daarmee lijkt dit concept wat te ver door te slaan. Of deze trend zal veranderen is de vraag, de tijd zal het leren. Maar om je gamecollectie te kunnen bewaren voor de komende 30 jaar (of langer natuurlijk), is dit wel een opvallende ontwikkeling. Eentje die dit uiteindelijk heel wat uitdagender kan gaan maken.
Wat vinden jullie van dit fenomeen? Ben jij bereid om 10-15 euro meer te betalen als de games daardoor volledig uit zouden komen op een Nintendo Switch 2-cartridge?
Deze special is geschreven door Yørn Soeteman.
9464 
192)
08-10-2025 22:04
.
.
